Sonte, LDK-ja hapi fushatën e saj elektorale duke u thirrur sërish në emrin e presidentit historik Ibrahim Rugova. Një figurë madhore e historisë sonë, Rugova përfaqëson unitetin, mençurinë dhe diplomacinë që i dha Kosovës një rrugë drejt pavarësisë. Por a është e drejtë, apo edhe e nevojshme, që një parti politike të mbështetet kaq shumë te trashëgimia e një njeriu që ka ndërruar jetë tashmë më shumë se një dekadë më parë?
LDK-ja, përkundër trashëgimisë së saj të pasur, duket se është ngecur në të kaluarën. Përdorimi i vazhdueshëm i figurës së Rugovës si simbol qendror i fushatave politike tregon një mungesë të qartë vizioni për të ardhmen.
Në vend që të ofrojë zgjidhje konkrete për sfidat e sotme zhvillimin ekonomik, luftimin e korrupsionit, përmirësimin e arsimit dhe shëndetësisë, LDK-ja vazhdon të përpiqet të përfitojë nga emocionet dhe nostalgjia e qytetarëve për një epokë që nuk mund të rikthehet.
A është LDK-ja në gjendje të ofrojë liderë të rinj, ide të reja dhe politika inovative që i përgjigjen kërkesave të një shoqërie moderne? Apo do të vazhdojë të mbetet rob i hijes së Rugovës, duke e përdorur emrin e tij si një mjet për të mbuluar dështimet e saj?
Në një kohë kur Kosova ka nevojë për lidership vizionar dhe të guximshëm, fushata e sotme e LDK-së lë shumë për të dëshiruar.
Është koha që kjo parti të kuptojë se e kaluara është një bazë e fortë, por jo një zëvendësim për një të ardhme të mirëfilltë.
Kosova nuk ka nevojë për kujtime të vazhdueshme; ajo ka nevojë për një të tashme dhe të ardhme më të mirë. Ndaj, pyetja mbetet: A do të jetë LDK-ja e gatshme të dalë nga hija e Rugovës dhe të ndërtojë një identitet të ri, apo do të mbetet e ngecur në glorifikimin e së kaluarës?